No seu despregar

Decembro comezou cun Nadal anticipado, vestido dun rosa neón que deslumbra. Así, o primeiro contacto con "No seu despregar". 

Editada por Apiario, "No seu despregar" é unha antoloxía que reúne "os temperos nerviosos" que percorren a poesía actual. Eses temperos somos 18 poetas nacidos entre 1985 e 1997: Afonso Traficante, Afra Torrado, Alba Cid, Alicia Fernández, Antón Blanco, Celia Parra, Francisco Cortegoso, Gonzalo Hermo, Helena Salgueiro, Ismael Ramos, Jesús Castro, Lara Dopazo, María Vilas, Noelia Gómez, Olalla Tuñas, Paula Antía Rey Baliña, Rosalía Fernández Rial e Tamara Andrés.

As editoras, Antía Otero e Dores Tembrás, salientan que a selección non busca crear etiquetas, senón reunir distintas poéticas "que por diferentes motivos dialogan entre si, comparten referentes, lecturas, intereses e contexto". "Así nace esta obra, como un lugar de acceso a un pulso desaforado, a ese músculo vivísimo que bombea frescura, como un espazo no que coñecer poetas no seu despregar".

Ter o libro entre as mans é unha delicia. Todas as publicacións de Apiario amosan, só a simple vista, o coidado proceso de edición que levan detrás. Prestando maior atención apréciase o mimo, a consciencia, os ollos ben abertos, o tempo adicado a cada escolla, o desexo de agasallar cun produto valioso e prezado. Quen coñece ás editoras ben comprende e celebra os seus modos de traballo.

Formar parte da selección de poetas é para min un agasallo. Non só por ser acollida por un selo cuxa liña editorial me encanta, senón tamén por estar acompañada de poetas que admiro. Poetas que leo frecuentemente, que sigo nas redes e encontro en recitais, mesmo poetas que descubro despregando entre as páxinas da antoloxía. 

Oxalá estas páxinas despreguen as ás longo e lonxe. 

Lapis, cámaras... acción!

O pasado mes de novembro, gracias ó convite da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega, e coa colaboración do Concello da Coruña, impartín un obradoiro de iniciación á videopoesía no Centro Ágora. 

Fotografía: Mercedes Queixas Zas

Baixo o lema "Lapis, cámaras... acción!", puxémonos mans á obra para descubrir, facer e compartir videopoesía. O obxectivo do obradoiro foi proporcionar ferramentas e técnicas para fomentar a creación de videopoemas. Tentamos que cada asistente, logo de aprender sobre o xénero e os seus procesos creativos, crease o seu propio videopoema como produto final do obradoiro.

Lonxe de aspirar á perfección técnica, animouse a empregar as ferramentas ao dispor de cadaquén (teléfono móbil, programas de edición gratuítos, mesmo fotografías libres de dereitos) e a concentrar o aprendido nun exercicio sinxelo e acotado. O importante era ter unha primeira toma de contacto coa videopoesía e os seus procesos, que valese para practicar ou trasladar o aprendido con maior profundidade posteriormente.

Non podo estar máis contenta coa acollida, a curiosidade, os debates, o traballo e os resultados. Saíron do forno videopoemas fantásticos que superaron toda expectativa. E para mostra, un botón. Ou dous: O verbo, de Clara Vidal, e Pegada, de Paulo Fernández. 

Graciñas a todas e todos!