Adoración

                                                                                      Alison Glew

Día 0

O día que marchaches a humidade tomou a casa.

Foi primeiro nebulosa,

presaxio.

Pechei as contras.

Día 7

Un sudario de sombra asfixia a inocencia que resta.

Que doado agardarte así

crendo que do escuro nacen hedras.

Día 28

A mancha estendeuse polas paredes coma un cancro.

Vai frío.

Erixín un altar no estremo máis ó norte

e agora sento a contemplar a beleza das formas.

A randeeira crávaseme no lombo

esburaco con furia a carne e relambo os dedos

que o frío entre e me devore.

Día 30

Medran silvas baixo a alfombra

coas dedas rabuño a terra

e sangro.

Día 46

E só quero que volvas ou morrer gota a gota

percutido o cráneo coa erosión dos pigmentos.

Celebrar a ferruxe baixo a lingua

e bailar a febre por todos os cuartos

bailar, bailar espida e tola

abrazar a humidade para sentirte preto.

Día 50

Só teño de ti este aire infectado,

esta histeria.