Rosalía

Hai uns meses recibín un convite para participar nun libro colectivo en homenaxe ós Cantares Gallegos de Rosalía de Castro. Asignáronnos a cada unha un feixe de versos para que, a partir deles, elaboraramos un novo texto.

Hoxe celébrase o Día de Rosalía e a publicación xa voa internet arriba e abaixo. Podedes descargar aquí os 150 Cantares para Rosalía e detervos a ler canta cousa bonita hai. Pecha o volume o meu texto (cousas de ser a máis nova da orde cronolóxica) que deixo tamén por aquí:

Non me espriquei cal quixera

pois son de espricansa pouca;

si grasia en cantar non teño

o amor da patria me afoga

ROSALÍA DE CASTRO

Dixen carballo

e respondéronme eucalipto.

Dixen fervenza

e respondéronme encoro.

Dixen muller

e respondéronme labrega.

E será que non me explico ben,

que non entenden a cadencia desta lingua de cumes e ondas,

pero quixen falar de loita e entendéronme choros.

Prendín no tendal as palabras todas

que me arrolaron dende nena

para que preñen de vento e bailen o teu nome

e sexan, coma ti, matrioshkas

nais desdobrando un país sen lindes.

Pero será que non canto ben,

que desafino de tanto amor afogándome o peito

e son roncón antes de enfiar a muiñeira.

Porque me desbordan as palabras e cando dixen patria

respondéronme pequena

e cando dixen lingua seláronme a fala

e son chorima e gardo baixo os pétalos

a aspereza de tantos anos a resistir a violencia.

Pero eles

eles entendéronme flor.