21.4.12

Poema para escoitar no Bershka

Chegou abril e con el o descanso post-rebaixas. Da histeria colectiva só quedan un par de tallas soltas, descatalogadas, engurruñadas nun recuncho calquera á sombra das prendas de tempada. 

Mais no Campus Norte estase a fraguar unha nova revolución. Unha forza subterránea arrastra a estudantes (na súa maioría, mozas) ás tendas de roupa, onde remexen nas estanterías, ispen as perchas, gastan o chan dos probadores, poñen a proba a paciencia de nais e dependentas... Esa forza chámase "Acto de licenciatura".

Si, licenciámonos. E durante este mes de lumes, recortes, dimisións, cacerías e demais cousas que producen especial repugnancia, a maior preocupación de moitas foi conseguir nada máis e nada menos que o vestido perfecto. É moita a presión á que estamos sometidas (e nos deixamos someter). Ademais das esixencias sociais e demais espectativas de obrigado cumprimento, nós tamén nos vemos afectadas polos presupostos xerais dos licenciados (este tipo de trapitos non saben da palabra austeridade), polos recortes (en azucres e graxas, sobre todo) e as medidas de axuste (entrenamentos intensivos de media hora correndo na cinta para superar o campionato mundial de subida de cremalleira). 

Por todo isto e moito máis, propoño unha dose de calma e risas ó final de cada verso. Un antídoto contra a obsesión compartida. Un poema para escoitar no Bershka. 


(Desta volta, con música orixinal composta para a ocasión por celiaparra. Mamá, se non consigo traballo de audiovisual métome a DJ)