30.4.13

Cuspe


Hei levantar a praia para enterrar o que queda de ti
Coma quen oculta
baixo os 2.000 euros de alfombra pakistaní mercada nos chinos
a suciedade da casa.
Así a aparencia triunfa de novo
sobre a dor.

E non é entroido mais gardo anacos de plástico
incrustados na pel,
cicatrices do que quixen ser
e doe
doe
doe pero esforceime e construín
un crebacabezas de ilusións e cemento
para facerme máis forte.
Levantei a pel e varrín
o que non
o que bágoas
o que negro.

Por iso agora
teño este sorriso tatuado e sangro
polas comisuras
estou feliz
estou fodidamente feliz
e ninguén poderá dicir
que  me afecta o tempo ou as lúas
os fracasos, que estés lonxe,
as facturas, a merda
baixo a alfombra,
porque teño un sorriso tatuado e formigón no peito.

Por iso mentres levanto a praia
e vai un sol radiante
un ceo lento e líquido
chanto a pala na túa gorxa e digo
SORRÍ

23.4.13

Se sienta a la mesa y escribe


Os libros existen porque alguén, malia todo, senta á mesa e escribe


Confianzas, Juan Gelman

“con este poema no tomarás el poder” dice
“con estos versos no harás la Revolución” dice
“ni con miles de versos harás la Revolución” dice

y más: esos versos no han de servirle para
que peones maestros hacheros vivan mejor
coman mejor o él mismo coma viva mejor
ni para enamorar a una le servirán

no ganará plata con ellos
no entrará al cine gratis con ellos
no le darán ropa por ellos
no conseguirá tabaco o vino por ellos

ni papagayos ni bufandas ni barcos
ni toros ni paraguas conseguirá por ellos
si por ellos fuera la lluvia lo mojará
no alcanzará perdón o gracia por ellos

“con este poema no tomarás el poder” dice
“con estos versos no harás la Revolución” dice
“ni con miles de versos harás la Revolución” dice
se sienta a la mesa y escribe


9.4.13

Creatividade e autoría na cultura do remix

Volvo ás andadas. Hai pouco re-abrín anaco de pantalla propio na web de Letra en Obras. Sempre é un impulso xenial para "obligarse" a escribir... e pensar. Facelo de forma consciente, constante, contundente. Como a arma de futuro que a literatura debe ser. 

Desde que naceu aló polo 2011, Letra en Obras mantense como fervedoiro de opinións, novas letras e información sobre literatura (e arredores) do que non deixan de xurdir cousas interesantes. Mergullarse na páxina é atopar entrevistas, reseñas, opinións, certames, reportaxes, relatos... e, sobre todo, voces que teñen moito que dicir. 

No caixón nada desastre de Opinións arremuíñanse desde Samuel L. Paris a Vidal (dos meus favoritos, hei recoñecer), pasando por Andrés Carrasco, Carla Capeáns, Albert Tortajada, Samuel Solleiro... e eu, incluso. 

Noutros artigos teño falado de Ítaca, do polbo á feira, de árbores ou da insoportable levidade do ser. Neste falo de Pitbull, da orixinalidade e do remix. O resultado de tal caótica mestura... aquí

Esperemos que a primavera me axude a florecer ideas... co que está chovendo, malo será. Seguiremos informando. 

1.4.13

SLAM AROUSA

"Algún día os iPhones iranse ao carallo. A poesía NON"

Así arrincaba Sther F. Carrodeguas a final do Slam Arousa, que levou a poesía de bar en bar pola ría. E o sábado a Illa de Arousa foi por unhas horas o...

Alí xuntámonos todos para compartir música e voz. Foi un paraíso moi familiar, porque reuníu a todas  as persoas que fun coñecendo polo camiño, as "eslamistas" incondicionais. E tamén familiar porque "amiguei" con xente nova da que xa son totalmente fan. 

Houbo música con sabor contemporáneo (as improvisacións con efectos de Pablo Sax), con sabor  tradicional (o acordeón de Sabela) e con sabor a poema (o trío Pedro Campos-Sther-Sabela). E si, moitos versos dos que fan escachar de risa ou quedar coa boca aberta.

Aquí podedes ler unha crónica sobre como foi o recital. En breves, os rapaces da editorial Axóuxere subirán o vídeo que andiveron grabando durante a noite. E entrementres, un par de fotiños: